اندر احوالات هفته سی و هفت ایلیاجونم
اندر احوالات هفته سی و هفت ایلیاجونم سلام قند عسلم!!!
زندگی مامان چطور مطوره؟؟؟ خوبی پسر گلم؟
امیدوارم همیشه خوب باشی قربونت برم عروسکم
خداروشکر ما هم بالاخره به لطف خدا به سی و هفت هفته تمام رسیدیم! دیگه هروقت بیای کاملی و رسیده عین یه هلو خوشمزه!! 
دیگه چیزی نمونده بیای تو خونه آخ جووووووون....
دیشب مامان کلی ترسید آخه یه چند ساعتی بود شکمم سفت شده بود و درد میکرد.
میگفتم نکنه میخوای بیای!!!؟؟؟؟؟؟
از بعدظهرم اصلا تکوناتو حس نمیکردم نمیدونم چرا!!!
میخواستی مامان و بترسونی ناقلا ساکت شده بودی!؟
وقتی که بابایی از سر کار اومد و بش گفتم جوجه تکون نمیخوره بلندشد برامون شربت پرتقال تگرگی آورد و داد بهمون همینکه خوردمش شروع کردی به بالا پایین پریدن و من کلی ذوق کردم و قربون صدقت رفتم.
بابایی هم میگفت که باباشو میخواسته دیگه!!
راست هم میگفت!!
پسرم بابایی خیلی ذوقتو میکنه یادت باشه وقتی اومدی قدرشو بدونی چونکه تو این مدت خیلی زحمت ما رو کشیده!
با اینکه از ۴ صبح میره سرکار بازم وقتی شبها میاد هیچوقت خستگیشو به ما نشون نمیده و کلی هم کمک مامانی میکنه!!
همسرم ازت ممنووونم، حضورت برام دلگرمیه و حس میکنم که یه کوه پشتمه!
خدایا از همه چی سپاس
دیگه چی بگم جز اینکه از همه دوستای خوبم خواهش میکنم که برا من و بچم دعا کنید!
ممنونم ازتون.
پسرکم الان داری با تکونای قشنگت قند تو دل مامانی آب میکنی قربون تک تک حرکاتت بشم من.
